Μια ήρεμη μαύρη γάτα

Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου από νωρίς...Κοιτάω το ρολόι 8:00...Να σημειώσω πως είμαι άνεργη και ειλικρινά το τόσο πρωινό ξύπνημα είναι ανώφελο..Χουζούρεψα, έφτιαξα ελληνικό καφέ διπλό σκέτο και διάβασα ότι μου κινεί το ενδιαφέρον στον ιστοχώρο..!







Υποχρεώσεις στην πόλη που ομολογουμένως ήταν πολύ ήσυχη σήμερα...Ούτε πολλές φωνές, ούτε πολλά αυτοκίνητα..Νόμιζα πως βρισκόμουν σε άλλη διάσταση...Πόσο χαίρομαι που ζω στην επαρχία δεν λέγεται έστω και αν αυτή η ησυχία στην πόλη είναι σπάνια αλλά όχι ακατόρθωτη!..Έκανα τις δουλειές μου, περπατούσα όσο πιο αργά μπορούσα..μέχρι που ένα φτύσιμο στον κόρφο μιας κυρίας με ξύπνησε..Φτου!!Φτου!!Φτου!!!Πρωί-πρωι κωλόγατο..Παραξενεύτηκα..!Κοιτάζω προς το μέρος που έπεσε η ματιά της κλεφτά και τι να δω?

Μια γατούλα...Μαύρη!Πω πω ζημιά!!Μα τι άνθρωποι είμαστε;; όλα τα αναλύουμε μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι μας..Έχουμε πάψει προ πολλού να κοιτάμε με την ψυχή μας..Ξορκίζουμε το κακό γιατί στο μάτι μας είναι παράξενο...Και σκέφτομαι: Μήπως τελικά το κακό είναι εξαρχής μέσα μας και απλά το αποδίδουμε στο διαφορετικό που βλέπουμε...και ξαναγυρνώ σε αυτό που έλεγα.. βλέπουμε μέχρι εκεί που φτάνει η δυνατότητα όρασης και όχι ανάλυσης, κατανόησης...




Χαζέψαμε με την πάροδο των χρόνων?Αφεθήκαμε σε αυτά που κάθε παράλυτο και άνευρο πολιτικό, πολιτισμικό, κοινωνικό και θρησκευτικό σύστημα μας πάσαρε και μας τάισε με το ζόρι και με αφθονία??

Δεν ξέρω...Προς το παρόν νιώθω σαν το μαύρο γατί...Παράξενο μεν, αλλά με ψυχή..Αηδιάζω με κάθετί που δεν έχει ουσία, αποστρέφομαι την αδυναμία του πλήθους να ερμηνεύσει το διαφορετικό, να δώσει απαντήσεις στις προκαταλήψεις, να σέβεται τα έμψυχα και άψυχα όντα που μας περιβάλλουν..Θα αδιαφορήσω λοιπόν και θα γουργουρήσω σε αυτόν τον άνθρωπο που θα με καταλάβει, θα με αγγίξει με την ψυχή του και θα κουνήσω θυληκά την ουρά μου στα πόδια του...(και όχι δεν είναι υπονοούμενο)...Καλημέρες!!! :D